Ekspozycja obejmuje systematyczną, powtarzalną, przedłużoną prezentację obiektów, sytuacji, bodźców (wewnętrznych lub zewnętrznych), których się unika ze względu lękowe, nieznośne właściwości. Efektywność ekspozycji in vivo została jasno wykazana na przykładzie dla lęku panicznego, z sytuacyjną ekspozycją dla agorafobicznego unikania. Dodatkowo ekspozycja jest efektywną interwencją w zaburzeniach obsesyjno – kompulsywnych, fobii społecznej w zespole stresu pourazowego.
Ekspozycja jest jednym z najbardziej skutecznych terapeutycznych narzędzi dostępnych dla terapeutów do redukcji strachu i lęku. Procedura ekspozycji jest skuteczna, ponieważ modyfikuje ona strukturę pamięci powiązaną ze strachem.
Czytaj Więcej
Na sesji versus między sesjami:
Techniki ekspozycyjne mogą być zastosowane wraz z terapeutą jako część sesji terapeutycznej, albo znacznie częściej, są zadawane jako praca domowa między sesjami terapeutycznymi. Zaleca się, by kilka pierwszych ekspozycji było wykonanych w ramach sesji terapeutycznych. Daje to terapeucie poznawczo – behawioralnemu szansę obserwacji reakcji pacjenta na ekspozycję i korekty problemów, które mogą powstać. Zaleca się na początek wybór lekkich lub umiarkowanych pod względem doświadczenia lęku sytuacji, by pacjent mógł doświadczyć sukcesu. Terapeuta pierwszy demonstruje, jak przeprowadzić zadanie ekspozycyjne (np. modeluje sytuację) i następnie szkoli pacjenta w tym, by ten poprawnie wykonał zadanie, dostarczając mnóstwa zachęt oraz pochwał, by klient mógł skonfrontować się z lękiem i unikaniem. Dodatkowo terapeuta poznawczo – behawioralny może zbadać automatyczne negatywne myśli, które pojawiają się w czasie ekspozycji i zastosować poznawcze techniki restrukturyzacji zniekształconych przekonań oraz by generować alternatywne interpretacje. W ten sposób, podczas sesji poświęconej ekspozycji może nastąpić empiryczne testowanie za pomocą eksperymentu przesadzonego zagrożenia, oceny i przekonań.
Czytaj Więcej
Ogólne wytyczne dla procedury ekspozycji:
Prawdopodobnie żadna inna technika terapeutyczna nie jest tak źle oceniana, jak podejście oparte na ekspozycji. Technika wydaje się na pozór prosta, jednak większość terapeutów może obserwować problemy w jej zastosowaniu. Wyzwaniem staje się upewnienie, że klient otrzymał odpowiednią „dawkę” wystawienia się na lęk. Wielu pacjentów poddaje się po pierwszej lub drugiej próbie wystawienia się na ekspozycję, więc doświadczają oni zazwyczaj podwyższenia, a nie obniżenia poziomu lęku. Powyższe kwestie muszą być wzięte pod uwagę przy palnowaniu ekspozycji (szerzej piszą o tym: Antony, Swinson (2000), Craske, Barlow (2001), Foa, Rothbaum 1998))
Czytaj Więcej
Ekspozycja obejmuje systematyczną, powtarzalną, przedłużoną prezentację obiektów, sytuacji, bodźców (wewnętrznych lub zewnętrznych), których się unika ze względu lękowe, nieznośne właściwości. Efektywność ekspozycji in vivo została jasno wykazana na przykładzie dla lęku panicznego, z sytuacyjną ekspozycją dla agorafobicznego unikania. Dodatkowo ekspozycja jest efektywną interwencją w zaburzeniach obsesyjno – kompulsywnych, fobii społecznej w zespole stresu pourazowego.
Ekspozycja jest jednym z najbardziej skutecznych terapeutycznych narzędzi dostępnych dla terapeutów do redukcji strachu i lęku. Procedura ekspozycji jest skuteczna, ponieważ modyfikuje ona strukturę pamięci powiązaną ze strachem.
Czytaj Więcej
