Definicje:

Obsesje mogą przyjąć formę powtarzalnych, stresujących i intruzywnych (natrętnych) myśli, obrazów (wyobrażeń) lub impulsów, chociaż to obsesyjne myśli są najpowszechniejszym symptomem w tym zaburzeniu. Treści obsesyjne mogą być wysoce idiosynkratyczne i są związane z indywidualnym, osobistym doświadczeniem osoby, wpływem socjo – kulturowym a także z „krytycznym wydarzeniem” w życiu jednostki. Jakkolwiek pewne treści obsesyjne występują częściej statystycznie, niż inne na przykład:

Czytaj Więcej

Dermatillomania jest chronicznym, nawracającym neuropsychiatrycznym zaburzeniem o niedoszacowanym rozpowszechnieniu w populacji, które istotnie obniża jakość życia i charakteryzuje się powtarzalnym uszkadzaniem skóry w sytuacji, gdy nie występuje jakikolwiek dermatologiczny problem, efektem czego jest istotne niszczenie tkanki w skórze właściwej. Osoby które cierpią na dermatillomanię dokonują: skubania, ściskania, szczypania, cięcia się, tarcia, wydłubywania, rozgrzebywanie ran w skórze, kłucia się, gdzie zmiana patologiczna zależy od głębokości nakłuć, nacięć.  Zachowania te najczęściej dokonywane są za pomocą paznokci i palców, ale relacjonowane są przypadki, w których osoby wykorzystują pęsety, igły, szpilki i wiele różnych innych narzędzi. W rozkładzie, który przywołują Ravipati, Conti, z zespołem (2021)  przeciętny wiek u uosób, u których rozpoczyna się dermatillomania skin picking disorder (SPD) to 13,6 lat ze średnim trwaniem tego zaburzenia – 12,7 lat (przedział między 3 a 40 lat), cechujący się zanikaniem i powracaniem epizodów uszkodzeń skóry w ciągu życia. U niektórych pacjentów chroniczne skubanie skóry zaczyna się wraz z pojawieniem się trądziku w okresie dojrzewania, ale przymus utrzymuje się nawet po ustąpieniu trądziku. Choroby skóry, takie jak rogowacenie mieszkowe, łuszczyca i egzema, mogą również wywoływać takie zachowanie. Zaburzenie to ma charakter chroniczny i nawracający.

Czytaj Więcej

Nie tylko obsesje wywołują stres. Jest jeszcze druga część tej historii. Myśli są zazwyczaj nieakceptowalne, a Ty czujesz się na tyle przytłoczony, że potrzebujesz uczynić coś, by wszystko było w „należytym porządku”. To, co próbujesz zrobić pod wpływem obsesji, nazywamy KOMPULSJAMI lub NEUTRALIZOWANIEM. Kompulsje zazwyczaj mają trzy cele: po pierwsze, zredukować prawdopodobieństwo, że rzeczy, o których myślisz, staną się. Po drugie: wyciszenie, lęku, który właśnie przeżywasz. I po trzecie wreszcie, funkcją kompulsji może być upewnienie się, że jeśli już miałoby się stać coś strasznego, zrobiłeś przynajmniej wszystko, by temu zapobiec. Kompulsje są zazwyczaj powtarzalne i osoby z zaburzeniami obsesyjno kompulsywnymi mają tendencje do wykonywania ich w ściśle określony sposób (np. wykonywanie rzeczy trzy, dwu albo dziewięciokrotnie wg. jakiejś określonej liczby, lub powtarzanie jakiegoś konkretnego zdania w myślach). Tak samo jak obsesje, kompulsje mogą zawładnąć Twoim życiem. Często nie są one połączone z jakimkolwiek realnym aspektem strachu, który chcesz powstrzymać. Np. ktoś mógłby mieć potrzebę, by wszystkie wieszaki w szafie były symetrycznie rozwieszone, bo w przeciwnym razie, „jego żona będzie miała wypadek”.

Czytaj Więcej

Zaburzenia obsesyjno kompulsywne są diagnozowane u ludzi, którzy mają myśli, impulsy lub wyobrażenia („obrazy” w głowie), które wywołują u nich lęk (OBSESJE) i na skutek nich, stosują skomplikowane lub szczególne zachowania (KOMPULSJE), by zapobiec „wewnętrznym zranieniom”, lub odczuć ulgę, by poczuć się lepiej. By postawić diagnozę, osoby cierpiące na zaburzenia obsesyjno kompulsywne muszą wykonywać kompulsje (rytuały) co najmniej godzinę dziennie i muszą czuć duży stres w związku z tym, co myślą i robią.

Czytaj Więcej